Annemin ve teyzemin geçimlerini üstlenmeye başladığım ilk zamanlar çok bunalmıştım. Geçici olarak birikimlerimi bozmak zorunda kaldım. Tekrar finansal durumumu toparlayana kadar bu birikim beni iki yıl boyunca idare etti ama giderlerimi karşılayabilmek için buna mecbur kaldım.
Neyseki böyle bir param varmış, çünkü sonrasında annem için senelik ücreti 40 bin dolar olan bir hastabakıcı tutmak zorunda kaldım. Buna ek olarak annemin evdeki odasını engellilerin bakımına uydun hale getirmek iöçin biraz da kredi çekmek zorunda kaldım.
Şunu belirtmeliyim ki bizim ailede herkesin birbirine yardım etmesi beklenir. Biz çocuklar olarak diğer ailelere nazaran o evde çok daha uzun süre oturduk. Ebeveynlerimize haftalık olarak 25 dolar kira ödedik ki bu bize başımızı sokacak bir ev için para ödememiz gerektiğini öğretti. Ayrıca onlara günlük masraflarını karşılamaları için yardımcı olduk.
30’l yaşlarımda hala bekardım ve ailemin söylediği gibi bana bakacak bir erkekle tanışamayabileceğim gerçeğinin farkına vardım. Kendi kendime yetmem gerektiğini anladım.
İlk başlarda parayı nasıl yöneteceğim veya yatırım yapacağım hakkında hiç bir fikrim yoktu. Tek bildiğim şey para biriktirmekti. Şirketimin bireysel emeklilik için benim adıma katkı payı yatıracağını öğrendiğimde çok sevindim. Maaşıma zam aldığımda adıma ödeyecekleri katkı payı da artacaktı ve doğrudan maaşımdan kesilecekti. Ayrıca başkalarının hayat tarzına özenmeyerek de para biriktirebilmeye devam ettim. Örneğin eğlence ve tatil için büyük paralar harcamadım. Her zaman harcadığımdan daha fazlasını biriktirdim.
Sihirli bir stratejim yoktu. Yaptığım tek şey kazandığımın bir kısmını düzenli olarak biriktirmekti. 10 yıl sonra, 52 yaşında, emekliliğim için 1 milyon dolar biriktirmiştim. Bu kadar basit.
Gençken yatırım kararları verebilmek için yeterince bilgim yoktu. Bu yüzden sadece başarılı insanların ne yaptıklarını okudum ve uzun vadeli yatırımlara yöneldiklerini gördüm. Paramı farklı yatırım araçlarından oluşan dengeli bir portföye koydum ve piyasadaki anlık iniş çıkışlara bakarak duygusal kararlar vermekten kaçındım.
Sanırım en zoru birikim disiplilini sağlamaktı. Benim önerim şu: Şimdi biriktir, sonra harca. Bir çok kişi 60’larına geldiğinde uyanır ve yeteri kadar paraları olmadığını görür. Ben derim ki, anlık zevkler için para harcama düşüncesinden kurtulun ve uzun vadeli düşünmeye başlayın.
[button link=”https://www.tuketicifinansman.net/2013/12/1-milyon-dolari-nasil-biriktirdim.html” size=”large” target=”self”]1[/button] [button link=”https://www.tuketicifinansman.net/2013/12/1-milyon-dolari-nasil-biriktirdim.html/2″ size=”large” background=”black” target=”self”]2[/button] [button link=”https://www.tuketicifinansman.net/2013/12/1-milyon-dolari-nasil-biriktirdim.html/3″ size=”large” target=”self”]3. sayfa için tıklayın[/button]